معنی شام مل - جستجوی لغت در جدول جو

شام مل

فرهنگ گویش مازندرانی

فام گل

(دخترانه)

به رنگ گل

فرهنگ نامهای ایرانی

شامل

(پسرانه)

حاوی، دارنده، کامل، فراگیرنده، نام یکی از رهبران مذهبی و سران عشایر قفقاز

فرهنگ نامهای ایرانی

شامل

فراگیرنده و به همه رسنده، همه را فرارسنده، کافی، کامل، حاوی، دربردارنده

فرهنگ فارسی عمید

شاه پل

(پُ)

دهی از دهستان لورا و شهرستانک بخش کرج شهرستان تهران. دارای 225 تن سکنه. آب آن از رود خانه گچ سر وچشمه. محصول آن غلات و لبنیات و عسل. شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

نامکمل

(مُ کَمْ مَ)

ناکامل. تکمیل ناشده. ناقص

لغت نامه دهخدا

شأمل

(شَءْ مَ)

بادی که از ناحیۀ شمال وزد. (از اقرب الموارد) ، لغتی است در شمال. (از منتهی الارب). شمال. (ناظم الاطباء). رجوع به شمال شود

لغت نامه دهخدا

ام زمل

(اُمْ مِ زِ)

سلمی دختر مالک بن حذیفه بن بدر از زنان مشهور عرب و از مخالفان اسلام بود و در زمان ابوبکر خلیفۀ دوم در جنگی که با خالد بن ولید کرد کشته شد. (سال یازدهم هجری). و رجوع به اعلام زرکلی چ 1، ج 1 ص 378 شود

لغت نامه دهخدا

ام محل

(اُمْ مِ مَ حَل ل)

کوهی است از بنی وبر. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

خام می

(مَ / مِ)

می ناپخته:
حافظ مرید خام می است ای صبا برو
وز بنده بندگی برسان شیخ خام (شیخ جام) را.
حافظ

لغت نامه دهخدا

شاخ گل

(خِ گُ)

کنایه از معشوق. (غیاث اللغات) :
ز شوخی های ناز آن شاخ گل در خانه میماند
به دلها خارخار جلوۀ مستانه میماند.
میرزارضی دانش (از آنندراج).
به باغ میرود آن شاخ گل سلیم دگر
بهار در چمن امروز میهمان گل است.
محمدقلی سلیم (از آنندراج).
- شاخ گل بر سر زدن، آراستن موی سر با شاخ گل. کنایه از سرافراز ساختن:
از غبارم شاخ گل بر سر ملائک میزنند
تا بتان از نقش پا گل بر مزارم ریختند.
ملامحمد علی واحد (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

شامکال

هوای باران بود که همه جا را فرو گرفته باشد، (فرهنگ جهانگیری)، چنین است در چهار نسخۀ خطی فرهنگ جهانگیری کتاب خانه مؤلف اما در کتب لغت دیگر یافت نشد

لغت نامه دهخدا

شاه ملک

(مَ لِ)

ملقب به الجندی. حاکم شهر جند بود و در سال 432 هجری قمری خوارزم رااز دست اولاد آلتونتاش خوارزمشاه بیرون کرده. رجوع به تاریخ بیهقی چ سعید نفیسی ص 838، 837 و 830 و رجال حبیب السیر ص 110 شود.

لغت نامه دهخدا